ဒီေန႔ (၁၀-၉-၂၀၀၇) ကိုယ့္အသက္ ၃၁ ျပည့္တယ္၊ အသက္ႀကီးလာၿပီေပါ့။ ညက ညီငယ္က မင္းေမြးေန႔မွာ ငါကဗ်ာနဲ႔ ကန္ေတာ့ပါတယ္ဆိုၿပီး ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေပးလို႔ ထိုင္ကန္ေတာ့တယ္၊ ၀မ္းသာရတာေပါ့။ ငါက ငါ့ညီကို ခ်စ္ပါတယ္၊ ဒီေကာင္ကလည္း ငါ့ကိုခ်စ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ညီအစ္ကိုဆိုေတာ့ ခပ္တန္းတန္း ခပ္တည္တည္ပဲ။ ဒီေကာင္က တစ္ခါတစ္ခါ ဆရာလုပ္တတ္ေသးတယ္။

ဒီေကာင္ေရးတဲ့ကဗ်ာက ဒီလို

မနက္ျဖန္ဆို ျဖစ္တည္လာေတာ့မဲ့
၃၂ သား တစ္ေယာက္ရဲ႕ရနံ႔

မင္းက...
ၿပီးခဲ့တဲ့ ရာသီေတြေရာ
ေနာက္လာမဲ့ ရာသီေတြမွာပါ
ေကာင္းျခင္းဆိုတဲ့ ေမႊးပ်ံျခင္းကို ဆြတ္ယူၿပီးသား၊

အမွန္ေတာ့...
“စိတ္” ဆိုတာ “အလုပ္” ကြ
ျဖစ္ခ်င္တာကို ျဖစ္ေအာင္လုပ္တတ္တဲ့စိတ္က
လူတိုင္းရင္ထဲ မရွိဘူး
အဲဒါ...မင္းမွာရွိေတာ့
မင္း...သံသရာ(လည္ပတ္ရာ၀န္းက်င္စက္၀ိုင္း)က
ေမႊးပ်ံ႕ေတာ့မွာေပါ့။

တကူးတကလည္း ႀကိဳးစား
မျဖစ္မေနလည္း ႀကိဳးစား
ေတာ္ရိေရာ္ရိလည္း ႀကိဳးစား
...ႀကိဳးစားဖန္ေတြ မ်ားလာေတာ့
ေနရာဆိုတာ တြန္းဖို႔ တိုက္ဖို႔ မလိုေတာ့ဘူးေလ။

ဒီလိုပါ...
စကားလံုးအနာေတြ ထိုးဆိတ္တတ္တာ
လူေတြရဲ႕ သဘာ၀
အဲဒါကို မွင္နဲ႔ ၿပံဳးႏိုင္ရင္ၿပံဳး
ေတာက္ေခါက္ၿပီး မာခ်င္မာ
က်ိန္းေသတာက စိတ္ထဲ႐ိုးသားဖို႔ပဲ လိုတာပ။

တကယ္ေတာ့...
တစ္ခုလိုခ်င္ရင္ တစ္ခုေပးရတာ ဓမၼတာပါ
အိမ္မွာျဖစ္ေစ ႐ံုးမွာျဖစ္ေစ ပတ္၀န္းက်င္မွာျဖစ္ေစ
ေနာက္...ဘယ္လိုေနရာမ်ဳိးမွာျဖစ္ေစ
တခုတ္တရ မင္းေပးဆပ္ပါ
မင္းရတာနဲ႔ မင္းသံုးတာ တန္ရာတန္ေၾကးရပါလိမ့္မယ္။

မ်ဳိးထူးထက္
(အစ္ကို...
ဒီကဗ်ာနဲ႔ မင္းကို ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေပးရင္း ကန္ေတာ့ရင္းေပါ့။)
မ်ဳိးထူးထက္က ကဗ်ာဆရာ၊ စာေရးဆရာ၊ လူရႊင္ေတာ္၊ ဂရပ္ဖစ္အယ္ဒီတာ၊ စာအယ္ဒီတာပါ။

ညီငယ္က ခ်ီးက်ဴးဆံုးမ (ခ်ီးက်ဴးတာလည္းပါတယ္၊ လူ႔ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေနတတ္ထုိင္တတ္ေအာင္ ဆံုးမထားလည္း ပါတယ္) ကဗ်ာေလး ေရးေပးတာကို ႀကိဳက္လို႔ေဖာ္ျပရပါတယ္။